Bir kıskançlık hikâyesi...


gece vapurla boğazı her geçtiğimde yahya kemal'i anarım. hadiseye kısaca; 'dehşetli bir kıskançlık hikâyesi' diyebiliriz.
-
büyüüük, en büyük şairimizin celile hanımla olan aşkları malumunuz...
-
hikâye şöyle; 1916 yazını yahya kemal ve celile hanım büyükada'da birlikte geçirirler. sonbaharla birlikte nişantaşı'ndaki evine taşınan celile hanımla görüşmeler seyrekleşir tabii. o sıralarda, celile hanım'ın uzaktan akrabası da olan, çapkınlığıyla maruf, berlin sefiri ibrahim hakkı paşa'nın istanbul'a geldiği haberi duyulur. hakkı paşa'nın istanbul'a gelişlerinde tertip ettiği 'cemiyet'in en güzel kadınlarının davetli olduğu suareler dedikodu kazanını kaynatıyor tabii. bunu bilen kıskanç âşık yahya kemal, celile'den bunlara katılmaması için evvelden söz almasına rağmen, ada oteli'nde otururken yan masada konuşulanlardan o gece de bir suare olduğunu duyunca, celile'nin gitme ihtimalini düşündükçe çıldırır ve ne yapacağını bilemez halde iskeleye koşar.
-
son vapur çoktan kalkmış, ve aksilik, sert bir lodos var! maltepe'ye geçmek için bir sandalcıyı bol parayla ikna eder. sandalcının havayı süzen gözlerine cevap olarak da "hastam var" cevabını verir. açılırlar... bir müddet sonra lodos artar ve deniz şiddetle çalkalanmaya başlar. tabii, sandalcıda ölüm korkusuyla küfürlerin bini bir para! bizimki ise hakkı paşa suaresini ve celile'yi düşünüyor. celile'nin aşkı ve kıskançlık, zaten pinpirikli bir kimse olan yahya kemal'i ne hale sokmuştur kim bilir?..
-
kendisinden dinleyelim:

 "Güç bela Maltepe’ye gelebildik. Dalgalar öyle bir çarpıyordu ki, sahile çıkmak buraya gelmekten daha tehlikeli idi. Zar zor bir hayli uğraştıktan sonra kendimi sahile attım. Sırılsıklam olmuştum. Hemen Maltepe’deki kahvelere uğradım. Bir araba istedim. Yok, yok!.. Bostancı’ya kadar yaya gitmeye karar verdim. Tren yoluna çıkarak koşmaya başladım. Maltepe’yle Bostancı arasındaki mesafenin uzun olduğunu o zaman fark etmişimdir. Kan ter içinde Bostancı’ya geldim. Vakit hayli geçti. Karakola gittim. 'Bana bir araba bulunuz hastam var' dedim. Aradılar taradılar birini buldular... Yine bir sürü para verdim. Arabayla yola koyuldum. Kadıköy, oradan Üsküdar. Karşıya geçtim. Doğru Nişantaşı! Sevgilimin oturduğu apartmanın kapıcısı ahbabımdı. Penceresini vurarak onu uyandırdım. 'Benimki evde mi diye sordum?' Adam halime bakıp şaşırdı: 'Evde, bu akşam çıkmadı!' dedi. "Ne diyorsun?!' diye bağırdım. Bütün katettiğim mesafe sanki başıma yıkılmıştı. Eve kaçta geldiğini tahkik ettim. Sözüne inanamıyordum. 'Çık bir bak! Evde mi?' diye adamı zorladım. Adam çarnaçar çıktı. Bir münasebetle hizmetçisine sormuş: 'uyuyor!' demiş. Geldi haber verdi. Sanki dünyalar benim oldu. Apartmanın karşısında bir arabacı meyhanesi vardı. Orada sabaha kadar içtim. Sabahleyin doğru eve çıktım. Benim halim berbat. Toz toprak içinde olduğumu görünce şaşırdı ve hemen anladı. Sarmaşdolaş olduk..."

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Tarhana yalnızca bir çorba mıdır?

"... Derken bir sabah gözümüzü açardık ki damlar bembeyaz, bacalar duman püskürüyor, kar lapa lapa yağıyor. İçimizde biberli baharlı bir sıcağa, midemizde ise yükte hafif, 'kalori'de ağır bir yemeğe kuvvetle istek var. İşte o zaman böyle derdik: - Bir tarhana çorbası içsek! Tarhana çorbasına ufalanmış tulum peyniri ve tavada nar gibi kızartılmış zar biçimi ekmek parçaları karıştırmak âdettir. İçmesine doyum olmaz; mideye indiği zaman bütün vücuda yumuşak, okşayıcı ve canlandırıcı bir sıcaklık yayar. O kadar ki, sofradan başımızı pencereye çevirip kar tipisine sünepe sünepe, içiniz katıla katıla değil, meydan okurcasına bakmaya başlarsınız; kendinizi tam mânasiyle tok, besili ve hayat güreşine hazırlanmış bulursunuz!" * Refik Halid Karay; Karakışta Öz Türk Yemekleri Bu sözlerin kantarının kaçtığını düşünüp Refik Halid'e istihza ile bakmayınız. Siz ister kabul edin, ister etmeyin, tarhana çorbadan öte bir şeydir, ince sanattır. Dünyanın bütün çorbal...
Devamı

Dert adamı söyletirmiş...

Dert adamı söyletirmiş, söylemeye geldim. İçimdeki ifrazattan kurtulmak için ya üç saat yürümem lazımdı, ya da beş batman bulaşık yıkamam. Veyahut şu saatte dipli bucaklı temizliğe girişmem gerekiyor, lakin komşulara kıyamam. İçimi buraya dökmekten vazgeçeli çok oldu, içimi dökmekten vazgeçeli çok oldu. Artık yıldızım mı sönmüş, enerjim mi düşük, karma mı, kader mi ne derseniz deyin. Belki de ulan ben ne halt etmişim pişmanlığıyla kendini imha edecek bu satırları dizmekten başka çarem yok şu dakikada. Üstelik sabahtan beridir mutfaktaydım, biriktirdikçe biriktirdim. Beni pazar sabahı 7'de uyandıran şey ne ise ona hınçlandıkça bilendim. Sabah kargalar pisliğini deşelemeden işte olacağım. Anlayacağınız bu uzun girizgahı burada saçmalamaktan başka çarem olmadığını anlatmak için yazdım. Ya yazacağım, ya da nâçâr zaten bölük pörçük uykularımın rüyalarında, işyerinde beynimi sülük misali emikleyen kadın elimden a4 topunu alıp kaçtı diye cıngar çıkaracağım. Hülâsa eğleşmek, öğrenmek, dü...
Devamı

Barbarlar tükenmez

Eduardo Galeano, 'neredeyse evrensel bir tarih' dediği 'Aynalar'ın başında, "İnsanın dünyanın dört bir yanına doğru çıktığı yolculuk Afrika'dan başladı. Büyükbabalarımız gezegenin fethini oradan başlattılar. Farklı yollar beraberinde farklı kaderleri getirdi ve güneş de renk ayrımı işini üstlendi." diyor ve Ademoğullarının yeryüzüne bir gökkuşağı gibi yayıldığını söylüyordu. Büyük insanlık ailesi için bundan daha güzel bir tanımlama duyduğumu hatırlamıyorum: Yeryüzündeki gökkuşağı... "Bugün dünyanın gökkuşağını oluşturan kadınlar ve erkekler olarak bizlerin gerçek gökkuşağından fazla rengimiz var; ancak hepimiz Afrika kökenli göçmenleriz..." Derimizin beyazlığına bakıp bu gerçeği kabullenmek istemiyor olabiliriz... "Belki de ortak kökenimizi hatırlamayı reddediyoruz." diyor Galeano. "Çünkü ırkçılık hafıza kaybına neden oluyor ya da o çok eski zamanlarda dünyanın tümünün bizim krallığımız olduğuna, üzerinde sınırlar olmayan uçsuz bu...
Devamı